pan Andrzej
wiezie mnie do tartaku przez las opowiada
o strumykach co plenią się w gąszczach
nagle staje na mostku i pyta czy się nie boję
czy pani nie boi się tego nurtu pod nami
wyjeżdżamy z dzikich zarośli na pola
zrywa kłos zboża podaje jak różę i pyta
czy można zrywać kwiaty czy można z
pani ust zrywać pęki maków na wianki
pan Andrzej
zagląda w oczy tak jakby błękitem chciał
zakręcić w głowie a rzęsami skosić całe pole
chabrów potem ręką sięgnąć po wszystkie
kwiaty w okolicy na bukiety wiązki snopki
zatrzymujemy się w lesie bierze moją
dłoń kładzie na pniu wielkiego drzewa
i pyta czy czuję czy pani czuje jaki jest
mokry − to od porannej rosy w lesie
chabry i maki zostały na polach
pan Andrzej
prosi abym pamiętała o drzewie proszę
pamiętać że mokre pęcznieje i stęka
odtąd byle jaki deszcz nie daje mi spać
Z tomu Sen o Tramwaju, Księgarnia Akademicka Kraków 2013
Interpretacja – Anna Romantowska. Muzyka i wykonanie – Adam Prucnal.